Rozdział XVIII [James]

Co jestem? Coś ty powiedział? [Chyba nigdy w życiu nie otworzył ust tak szeroko, jak po usłyszeniu słów, które wypowiedział Michael. Gdyby nie to, że chłopak oblał go wodą, to stałby, jak sparaliżowany zastanawiając się na tym, czy się roześmiać, czy może… się roześmiać. Prawie podskoczył i jęknął, kiedy zimna woda spłynęła po jego plecach, aż do paska spodni i za niego. Poczuł ją nawet między pośladkami, ale do tego się nie musiał przyznawać. Spojrzał na Michasia z iskrami w oczach. Daleko mu było do złości, ale miał zamiar schwytać blondyna i sprać go po pośladkach za takie zachowanie – za takie bezczelne zachowanie. Nie ruszył się z takim zamiarem za nim biegiem. Obserwował, gdzie tancerz ucieka w popłochu, gubiąc przy tym kroki. Uśmiechnął się po chwili i pokręcił głową z politowaniem, po czym ściągnął swoją koszulkę i przetarł nią plecy. Obiecał sobie, że odpłaci się Michaelowi za to, tylko musiał obmyślić odpowiedni plan. Coś, co zaskoczy młodego i wprawi go w taką samą irytację. Przerzucił koszulkę przez ramię, sięgnął do kurka z wodą, który zakręcił, po czym ruszył do salonu.]

[Michael dobiegł do kanapy i zatrzymał się miedzy nią, a ława. Odwrócił się w stronę kuchni. Musiał sprawdzić czy nie ucieka zupełnie niepotrzebnie. Może James uznał jego zachowanie za niegodne jakiejkolwiek reakcji? Może stoi nadal przy zlewie i zastanawia się cóż to za dziecinnie zachowanie? Przecież nie znal go aż tak dobrze. Gdyby zamiast niego był Dorian, Michael nawet nie pomyślałby o zatrzymywaniu się i sprawdzaniu reakcji tylko wiał gdzie go nogi poniosą. Jamesa nie znał, więc sprawdził. I kiedy zobaczył, że chłopak zdjął koszule i ruszył za nim półnago, aż mu przez chwile dech w piersi zaparło. Uśmiechnął się i czmychnął za ławę. Wycelował palcem w chłopaka i z trudem powstrzymał śmiech, kiedy się odezwał.] Nie waż się. Nie wolno mi nic zrobić. To był prysznic na ochłodę, bo głupie pomysły ci do głowy zaczęły przychodzić. [Oczywiście zamiast poważnej miny Michaś parsknął śmiechem, uważnie przyglądając się ruchom fotografa, by wiedzieć, w którą stronę uciekać. Nie miał zamiaru dać się złapać i paść ofiarą zemsty.] Mieliśmy pójść się wykąpać... [Spróbował jeszcze siły perswazji.]

Oczywiście, że pójdziemy. Właśnie mam taki zamiar. [Odpowiedział powoli, nie spuszczając Michaela z oczu. Drogę do salonu i do wypoczynku przebył bez pośpiechu. W międzyczasie zdjął koszulkę z ramienia i skręcił ją w bat. Wyglądał, jakby miał za chwilę upolować tancerza i w rzeczywistości nie zachowywał się długo spokojnie. Przeskoczył zgrabnie kanapę, ławę z resztą również, by dopaść. Był przygotowany na dość długą gonitwę, bo jego ofiara była bardzo zręczna i sprawna fizycznie. Niemniej jednak, to on był władcą mieszkania i znał każdy jego centymetr doskonale. Wiedział, gdzie przeskoczyć, na co wejść, by się nie złamało, czy przewróciło. Michaś nie miał się gdzie ukryć, nie miał nawet odpowiedniego miejsca, gdzie mógłby się odizolować od Jamesa. W końcu, po zapewne dość długiej bieganinie, fotograf dopadł blondyna. Nie omieszkał przed tym dosięgnąć go kilka razy zrolowaną koszulką. Złapał go w pasie, mrucząc pod nosem coś niezrozumiale i poniósł go na obiecaną kąpiel do łazienki.]

[Gonitwa po domu była zaiste długa. Co prawda Michaś bardzo zwinnie przemykał dookoła mebli poustawianych w mieszkaniu, jednak faktycznie od początku znajdował się na przegranej pozycji. Nie mógł się równać znajomością mieszkania z Jamesem. Co z tego, że jego ciało było zwinne i bardzo mu posłuszne, skoro każde podwyższenie, wystająca szafka czy dywan, były dla niego niespodziewaną przeszkodą. Udawało mu się umknąć przed fotografem, ale czul się naprawdę, jak zwierzyna łowna, umykając przed kolejnymi uderzeniami bacika z koszuli. Pośladki zapiekły go kilka razy, gdy broń Jamesa dosięgnęła ich ze świstem. Niestety, w końcu wpadł w silne ręce chłopaka i mimo, iż bardzo się starał wywinąć z jego uchwytu i nie pozwolić, by ten zatriumfował, na nic zdały się jego wysiłki. Jak by nie patrzeć był drobniejszy i słabszy od fotografa. Pozostało mu tylko poddanie się i pozwolenie na zaniesienie go do łazienki.] Będę miał siniaki przez ciebie brutalu. [Marudził, dysząc z wysiłku po bieganinie przyprawianej śmiechem i piskami.] Jak mogłeś potraktować mnie tak niegrzecznie? Każdego gościa bijesz zanim zaniesiesz do łazienki, by go utopić? [Nie miał oczywiście pretensji do Jamesa. Sam sobie zapracował na zemstę. Ale to nie oznaczało, że nie może sobie pomarudzić w drodze do łazienki.]

Oh, oczywiście. Każdego, kto przekroczy próg tego mieszkania biję zwiniętą koszulą, noszę na rękach, a potem topię. [Potwierdził z udawanym posłuszeństwem. Gdzieś w połowie drogi wziął Michasia na ręce i pozwolił mu na to, by objął go rękami za szyję. Tak naprawdę nie chciał go utopić, a tylko zafundować mu zimną kąpiel. Kiedy jednak przytulał do siebie zmęczone ciało chłopaka, wszelka zadziorna złośliwość wyparowała z niego. Nie mógł przecież skrzywdzić czegoś tak niewinnego. Myślał tak od samego początku i ta myśl powróciła ze zdwojoną siłą. Sam był zmęczony, ale dotarł z Michasiem do łazienki. Tam postawił go na nogach i cmoknął w policzek, oddychając głęboko.] Koniec zabawy, mój drogi. Pójdziesz się grzecznie wykąpać, a ja ci znajdę coś do spania. [Mruknął, jeszcze przez chwilę trzymając swoją małą, bezbronną ofiarę w ramionach, ale tylko chwilę. Odsunął się na bezpieczną odległość i poczochrał blondyna po włosach nim chwycił za klamkę łazienki. Teraz im obu była potrzebna odprężająca kąpiel, zwłaszcza, że James nie posiadał prysznica, a jedynie ogromną, dwuosobową wannę. To, by kąpali się razem przeszło mu kilka razy przez myśl, jednakże zignorował swoje pobudki, na rzecz przyzwoitości, którą usiłował jeszcze w miarę zachować.] Dasz sobie radę, prawda? Ręczniki są w szafeczce... [Wskazał dłonią, na ładnie rzeźbioną, ciemną, wysoką, łazienkową szafkę.] Szczoteczkę możesz wziąć ode mnie, to ta granatowa, a cała reszta stoi na półce, nad wanną. Miłej kąpieli. Jak będziesz miał w czymś problemy, to wołaj. [Poinstruował go jeszcze nim wyszedł z łazienki do salonu.]

[Och oczywiście, że objął go za szyje, kiedy był niesiony do łazienki. Mało tego, z ogromna przyjemnością wtulał się w tors chłopaka i wsłuchiwał się w bicie jego serca. Przez chwilę pozwolił sobie nawet na przymkniecie oczu i odpłyniecie w świat marzeń. Nie czuł się tak bezpiecznie od bardzo dawna, jeśli nie nigdy. Silne ramiona Jamesa, mimo iż ten odgrażał mu się utopieniem, pozwalały Michasiowi na odczuwanie czegoś wyjątkowego. Był teraz taki bezsilny, taki podległy Jamesowi, taki jego. Aż przeraził się, gdy ta świadomość do niego dotarła. Otworzył oczy i słuchając słów fotografa wpatrzył się w jego twarz. Nawet nie zauważył, kiedy dotarli do łazienki. Dlatego zetknięcie jego stop z posadzką łazienki było dla niego niczym przebudzenie z pięknego snu. Stał z założonymi za plecy rękami i kołysał się na piętach, słuchając objaśnień Jamesa dotyczących kąpieli. Śledził dokładnie ruchy jego dłoni i spoglądał na rzeczy, które ten mu pokazywał, z miną grzecznego chłopca, który zrobiłby wszystko, by przypodobać się rodzicom. Na koniec uśmiechnął się promienie.] Tak tatko... [Z rozbawieniem i celowością przeciągnął to słowo tonem dziecięca. Fotograf tak bardzo przejął się tłumaczeniem, że Michaś nie miał sumienia mu przerywać. Odczekał aż chłopak wyjdzie i odkręcił wodę, nalewając do wanny ładnie pachnący płyn do kąpieli, który znalazł wśród butelek na półeczce. Po krótkiej chwili, gdy wanna wypełniła się pianą, wszedł do niej i z zadowoleniem ułożył się w wodzie, przymykając oczy. Miał chwile na przemyślenia i odprężenie.]

[James nie spieszył się zbytnio ze znalezieniem czegoś wygodnego do spania dla Michaela. Dał mu kilkanaście minut na relaksującą kąpiel, bowiem wiedział, jak chłopak się namęczył ucieczką. Przygotował sobie pidżamę, na którą składały się wyłącznie lekkie, miękkie w dotyku, materiałowe spodnie i wyciągnął dla Michasia czystą koszulkę w urocze misie. Wstyd było się przyznać, ale James lubił kolekcjonować koszulki tak samo, jak lubił fotografować. Miał więc podkoszulki, koszulki i koszule na wszelkie okazje – mniej i bardziej ważne. Ułożył sobie wszystko w kostkę i nim jeszcze poszedł do łazienki, zajrzał do pokoju ojca, skąd wyciągnął kilka swoich ulubionych filmów. Płyty zostawił u siebie na łóżku i zapukał po piętnastu minutach do łazienki. Chamstwem byłoby wpraszanie się bez powiadomienia, chociaż wizja speszonego tancerza wywołała w nim ciarki na plecach.]

Taaak? [Leżał nadal po same uszy w pianie i ani myślał wychodzić. Zdawał sobie sprawę z tego, że zachowuje się niezbyt grzecznie, ale skoro dostał pozwolenie na wymoczenie się w wannie, a takowej nie posiadał w domu, więc nie moczył się od stu lat, to korzystał z tego bardzo skwapliwie. Odchylił głowę w tył i przymknął oczy, znikając w świecie, który był tak mało realny i taki piękny, że nie chciało mu się z niego wracać. Jego 'Taaak?' samo się wyrwało z jego ust, kiedy usłyszał pukanie. Dopiero po chwili dotarło do niego, że przecież to wcale nie musiał być James. Nie mieszkał tu sam, a Michaś jakoś nie wpadł na to, by zapytać chłopaka o to, gdzie jest i kiedy wraca jego ojciec. Zamarł w bezruchu, zanurzając się po chwili jeszcze bardziej. Czekał.]

[James wszedł do środka i rozejrzał się po pomieszczeniu, bowiem nigdzie nie dostrzegał Michaela. Wiedział jednak, że żyje, skoro odpowiedział, więc nie w głowie było mu panikowanie.] Przyniosłem ci koszulkę. Wypłyń syrenie, bo się utopisz. [Westchnął ciężko, po czym roześmiał się, dostrzegając w pianie czubek głowy chłopaka.] Czaisz się, jakby miał tu wpaść cały szwadron chłopaków, by cię podglądać. [Mruknął rozbawiony i ułożył rzeczy na półeczce.] Masz grzecznie ubrać koszulkę do spania, bo jak wejdziesz pod kołdrę półnagi, to obiecuję, że ci zrobię krzywdę. [Dodał jeszcze nie przestając się uśmiechać i wyszedł z łazienki, zamykając za sobą cicho drzwi. Musiał poczekać na swoją kolej, chociaż miał przemożną ochotę poleżeć w gorącej wodzie. Postanowił w międzyczasie uprzątnąć jeszcze dokładniej swój pokój i przygotować im kino.]

[Wyszedł z wody, niezbyt spiesznie, bo cala panika pojawieniem się ojca Jamesa zniknęła, gdy tylko usłyszał znajomy głos, przyprawiony tak radosnym śmiechem. Wytarł się dość dokładnie, dokończył toaletę, pooglądał się w lustrze i grzecznie ubrał koszulkę, którą dostał, chociaż obietnica, która miała brzmieć, jak groźba, a wcale tak nie zabrzmiała, kusiła o sprawdzenie możliwości. Potrzasnął głową, by odgonić te głupie myśli. Wolał wyjść z łazienki, jako grzeczny chłopiec i pozwolić, by wieczór skończył się miłym seansem filmowym w łóżku Jamesa, niż zmagać się z dręczącymi go chęciami. Gdyby tylko James zdawał sobie sprawę z tego, jak bardzo Michael obawia się tej nocy. Gdyby znał skrywaną tak głęboko tajemnice Michasia, którą chłopak doskonale maskował wyuczonym poczuciem własnej wartości i zachowaniem pewności siebie, której nauczył się spędzając życie przy Dorianie. Ale nie wiedział, nie zdawał sobie z tego sprawy, a Michael zrobiłby wszystko byle tylko się nie dowiedział. Wystarczająco stresowała fotografa jego własna niepewność. Po kilku minutach, Michael otworzył drzwi łazienki i wyszedł z niej ze swoimi rzeczami na ręce. Żałował, że nie zabrał nic na zmianę, na jutro. Nie wiedział jednak, że zostanie na noc. Dobrze chociaż, że wystarczyła krótka wiadomość do rodziców, zapewniająca ich, że nocuje u Doriana, by nie zawracali mu głowy niepotrzebnymi pytaniami.] James! [Rozejrzał się po salonie, próbując zlokalizować miejsce przebywania fotografa.]

Jestem, jestem. Mmmm, wyglądasz przeuroczo. [Wychylił głowę z pokoju, kiedy dosłyszał Michaela, po czym wyszedł i obejrzał go sobie dokładnie od stóp, aż po samą głowę i zagwizdał. Nie przypuszczał, że nawet w koszulce w misie, tancerz będzie wyglądać seksownie.] Teraz moja kolej na kąpiel. Pościeliłem łóżko i odpaliłem laptopa. Możesz się wkopać w pościel i zagrzać mi miejsce. [Dodał, podchodząc do Michasia i przytulił go do siebie, chowając nos w jego mokrych włosach. Nie potrafił sobie tego odmówić, kiedy ten niewinny chłopaczek stał i wyglądał, jakby potrzebował bardziej realnej przytulanki. Po krótkiej czułości, jaką James zafundował przyjacielowi, ucałował jeszcze Michaela w czoło i poszedł do łazienki, wyciągając się po drodze kocio. Niby nic takiego nie robili, a James czuł każdy mięsień ciała, jakby przebiegł maraton. Odwrócił się jeszcze w drzwiach, ostatni raz zerkając na tancerza.] Nie będę długo. [Obiecał i zniknął w łazience, by się wykąpać. Nie miał zamiaru moczyć się tak długo, więc chłopak nie czekał na niego tyle, ile on na niego.]

[Miał szczera chęć, by zapytać Jamesa, czy faktycznie uważa go za takiego dzieciucha, że dał mu koszulkę w misiaki, ale skoro został przytulony i odwzajemnił ten uścisk, bo przecież nie mógł sobie tego odmówić, i skoro chłopak zwiał szybko do łazienki, postanowił, że nie będzie krzyczał za nim w sprawie misiów na koszulce. Wgramolił się do lóżka. Ułożył wygodniej z laptopem na kolanach i dla zabicia czasu odpalił przeglądarkę internetową. Nie chciał szukać niczego konkretnego, ani grzebać chłopakowi w prywatnych plikach, dlatego wklepał po prostu adres swojej poczty i postanowił sprawdzić jej zawartość, dostając taką możliwość. Wyrzucił kilka spamów, przeczytał dwa mniej znaczące maile i jeden, na który czekał od dawna i właśnie wtedy usłyszał, jak drzwi łazienki otwierają się ponownie i zamykają. Zerknął w stronę drzwi do pokoju w oczekiwaniu na Jamesa. Nie darowałby sobie, gdyby i on nie obejrzał sobie chłopaka wracającego z kąpieli. Ba! Miał szczera nadzieje, że fotograf będzie miał na sobie coś równie kompromitującego, jak jego koszulka w misie.]

[Zielone spodnie, robiące za pidżamę nie były niestety kompromitujące. James powrócił z ręcznikiem na głowie, którym wycierał mokre włosy. Zasada o półnagości jego samego nie dotyczyła, bo miał zamiar spać tylko i wyłącznie w tych spodniach. Michael miał więc doskonały widok na jeszcze wilgotne ciało fotografa, który zamknął za sobą drzwi do pokoju i rzucił ręcznik na oparcie krzesełka. Dopiero po tym, nie patrząc na to, czy Michael ma na kolanach laptop, czy też nie, wcisnął się obok niego pod kołdrę i to po same uszy. Musiał się rozgrzać.] J-jestem. [Poinformował go o tym oczywistym fakcie i spojrzał na tancerza spod kołdry.] Filmy leżą na biurku, ale dam ci je, jak się ogrzeję. [Stwierdził zerkając na ekran laptopa z czystej ciekawości.]

Czy ty się kąpałeś w zimnej wodzie? [Michaś zerknął na niego ze śmiechem, kiedy ten już ulokował swe seksowne ciało przy nim. Czując jego lodowate nogi, aż zacisnął zęby i jęknął cicho. Zamknął laptopa, kładąc go bezpiecznie na podłogę i zagłębił się w kołdrze zupełnie, jak James. Tak niemal po czubek głowy. Ułożył się na boku, starając się nie dotykać chłopaka i wpatrzył się w niego przez chwile w milczeniu. Nie wytrzymał jednak długo. Nie żeby nie miał nic innego w głowie poza przytulaniem się. Nie, nie, no skądże... Ale niewiele myśląc przysunął się do chłopaka pod kołdrą i wtulił się w to jego zziębnięte ciało, mimo odruchu ucieczki przed chłodem. Objął go ramionami i ułożył głowę na jego, nadal nieco wilgotnej, piersi.] Głupol z ciebie, wiesz? Chcesz być chory?

Nie, nie kąpałem się w zimnej wodze. Po prostu dość mocno moje ciało reaguje na zmiany temperatury. [Odpowiedział i z wdzięcznością przesunął się jak najbliżej Michaela, by podkraść mu trochę jego rozgrzanego miejsca.] Poza tym, rzadko choruję. [Pogłaskał go po ramieniu, a palce drugiej ręki, która obejmowała chłopaka, wplótł w jego włosy i zaczął je delikatnie przeczesywać palcami. Po jakimś czasie zrobiło mu się ciepło, ale mimo tego, trząsł się nadal. Mieli oglądać film i mieli być grzeczni, a zapowiadało się coś zupełnie innego, skoro tancerz się przytulił. James wiedział, że nie tak łatwo będzie powrócić myślami do bezpiecznego seansu. Dłonie fotografa wpadły w trans, głaskając chłopaka, by go rozgrzać, chociaż to on sam wydawał się potrzebować więcej i więcej ciepła.]

[Nie, to nie on potrzebował rozgrzania, ale przyjmował pieszczoty, które dostawał bez chwili szemrania, czy zastanowienia czy na nie zasługuje. Wtulił się w objęcia Jamesa jeszcze bardziej. Chciał, by chłopak poczuł się lepiej, by jego ciało się rozgrzało i wróciło do stanu, w jakim Michaś je wręcz ubóstwiał. Chciał znów mieć możliwość poczucia, jak ciepła skóra Jamesa emanuje siłą i poczuciem bezpieczeństwa, gdy będzie się do niej tulił. Przejechał palcami delikatnie po zebrach chłopaka. Nie chciał go łaskotać, co to to nie. Chciał jedynie pogłaskać go w milczeniu, pokazać, że jego pieszczoty sprawiają mu przyjemność, że jest mu przy nim dobrze i bezpiecznie.] James? [W pewnej chwili podniósł głowę tak, by zerknąć na twarz fotografa, nie wymykając się z jego objęć.] Gdzie jest twój ojciec? Miałem o to zapytać wcześniej, ale jakoś tak... No wiesz, przeszkadzałeś mi w skupieniu się na tym, kiedy mnie przegoniłeś przez mieszkanie. [Tak, oczywiście. A wcześniej tuliłeś i całowałeś. O tym już nie wspomniał, lecz na jego ustach zaigrał rozkosznie prowokujący uśmiech.]

Mój tata? [Poniosło go odrobinę upajanie się ciepłem Michaela. Przestał się jednak dzięki niemu telepać, jak w gorączce i ułożył się wygodniej na łóżku. Ciało samo się odprężyło, a James odwrócił głowię i spojrzenia na twarz Michaela.] Mój tata w weekendy pracuje w swoim barze. To znaczy nie tyle pracuje, co zajmuje się sprawami organizacyjnymi. Wraca zawsze w niedzielę wieczorem, więc nie martw się, nie będziemy mieć niespodziewanego gościa w środku nocy. Z resztą... Mówiłem ci, że by się nie zdziwił, bo poinformowałem go o tym, że mogę się spotykać z chłopakiem. Możesz być spokojny. [Wyjaśnił i uśmiechnął się pocieszająco. Musiał odgonić wszystkie wątpliwości Michaela, bo on również nie chciał, by chłopak spinał się w jego obecności i w jego domu. Przesunął dłoń z ramienia tancerza na jego policzek i przejechał po nim kciukiem. Dziękował za posłuszeństwo, jakim wykazał się Michaś, ponieważ, gdyby leżał obok niego półnagi, to zapewne James nie potrafiłby się opanować przed głaskaniem go - nie tylko po ramieniu i policzku.]

[Ułożył się tak, by opierać ręce na torsie chłopaka i wspierając na niej brodę, patrzeć mu prosto w oczy. Uśmiechał się, gdy po krótkiej chwili sięgnął dłonią do jego policzka i przytulił ją do niego.] Wierzę, że nie będzie miał nic przeciwko mojej obecności w twoim domu. Nie wiem jednak, jak zareagowałby na mnie, czy kogoś innego, w twoim łóżku, James. [Uśmiechał się pobłażliwie, głaszcząc chłopaka po twarzy, sunąc kciukiem po jego policzku i okrążając delikatnie jego usta. Spojrzeniem śledził powolny ruch palca, nieświadomie przygryzając dolna wargę i wstrzymując oddech. Musiał się opanować. Po prostu musiał. Przymknął oczy z ciężkim westchnieniem, kiedy zjechał dłonią na ramię Jamesa i przytulił policzek do jego piersi. Nie mógł tak leżeć i na niego patrzeć, bo nie potrafił panować nad przemożną chęcią zatracenia się w tych ustach, które było mu przecież dane już poznać, a które tak rozkosznie smakowały i tak bardzo łatwo wprowadzały go w stany zapomnienia.] Oglądamy film? [Wyszeptał drżącym, cichym głosem, zaciskając na chwile dłoń w pięść, by spróbować nad sobą zapanować. Nie mógł się teraz złamać. Obiecał Jamesowi, że będzie kontrolował sytuacje i musiał się tego trzymać.]

Wydawało mi się przez chwilę, że miałeś ochotę na coś innego. [Odparł cicho, ale i uśmiechnął się delikatnie. Nie był ślepy i wiedział, jak Michael wygląda, kiedy ponosi go wyobraźnia i jest gotowy dać się oddać podnieceniu. Nie miał też nic przeciwko, by go pocałował, w końcu to nie było jeszcze tak bliskie do tego, przed czym oboje się wzbraniali dla dobra tej znajomości. Podniósł głowę tancerza, by spojrzał ponownie w jego zielone oczy i sam dokonał dzieła zniszczenia, całując Michaela delikatnie, rozkosznie i powoli w usta. Nie chciał się spieszyć, ani rozpalać tym pocałunkiem gwałtownie. Powoli opuścił rękę w dół i przejechał palcami po biodrze blondyna. Dłoń samoistnie powędrowała na udo, które przyciągnęła do ciała Jamesa i ułożyła na nim miękko.] Nie zrobię ci krzywdy. Jeszcze nad sobą panuję. [Wyszeptał chłopakowi w usta po chwili i powrócił do niespiesznego całowania.]

[Nie tego oczekiwał. Nie tego... Niemniej to, co dostał, zabrało mu resztki kontroli i oporu. Pozwolił sobie na chwilę zapomnienia, która przychodziła zawsze, gdy James całował go z taką delikatnością. O wiele łatwiej byłoby mu przerwać pocałunek, gdyby był gwałtowny. O wiele szybciej wróciłby do stanu opanowanego faceta, gdyby pocałunek, jaki dostawał nie był tak cudownie czuły i delikatny. Jego ciało poddało się przyjemności wraz z ustami i przylgnęło do ciała chłopaka, jakby chciało zabrać każdy, nawet najmniejszy okruszek przestrzeni, jaka ich dzieliła. Zatracał się w Jamesie z każdą chwilą coraz mocniej. Jego delikatne, miękkie i niemal kobiece usta pieściły dające mu rozkosz wargi chłopaka, a nieco nieśmiały, lecz pragnący słodyczy język zakradł się niepostrzeżenie pomiędzy nie i wyruszył na poszukiwania towarzysza do miłosnych zapasów. Michael aż jęknął z narastającej rozkoszy, gdy dłoń Jamesa spoczęła na jego udzie i pociągnęła nogę na biodro chłopaka. Dłonie tancerza zadrżały, gdy zaczęły nieco chaotycznie głaskać nagi tors fotografa. Michaś tracił grunt pod nogami. Wzbijał się w niebiosa, upajał czułością i delikatnością Jamesa. Nie gwałtownym i niszczycielskim żarem pożądania, lecz gorącym pragnieniem narastającego uczucia bliskości i tęsknoty za facetem, którego trzymał w objęciach i który obiecywał, że nic mu nie zrobi i że nadal nad sobą panuje. Tęsknoty, która paliła go mimo tego, że chłopak nie odsunął się od niego nawet o cal.]

[Nic takiego nie robił, chociaż sekunda po sekundzie ogarniała go coraz większa ochota na to, by poczuć więcej. Usilnie starał się nie stracić nad sobą panowania, by nie wystraszyć ani Michaela, ani samego siebie. To byłby niewyobrażalny ból zapewne dla nich obu, gdyby James w pewnej chwili wycofał się, zgnieciony przez swoją niepewność. Powoli i na nowo odkrywał usta tancerza, penetrując je swoim językiem dokładnie kawałek po kawałku. Spijał z jego ust wszystko, co chłopak mu chciał ofiarować. Młody miał rację, że wszystko przychodziło spontanicznie i mimo tego, iż nie spodziewał się, że przyjdzie mu to z taką łatwością, dłoń sama wiedziała gdzie powędrować, by Michaelowi sprawić przyjemność. James przesunął ją więc w górę, po udzie, zahaczając o skrawek materiału bokserek chłopaka, ale nie pod nie, tylko nieco wyżej, by mogła się zagłębić pod koszulkę i znaleźć się na nagiej skórze pleców tancerza. Nie tyle jęknął, co westchnął głęboko, czując ich delikatność. Czuł się, jak odkrywca i było mu z tym bardzo dobrze. Nigdy wcześniej nie czuł się tak pewnie i nie czuł w sobie tak zniewalającej chęci podarowania drugiej osobie czułości, jak teraz. Z każdą sekundą utwierdzał się coraz bardziej w przekonaniu, że nie będzie potrafił już na nikogo spojrzeć tak samo, jak potrafił patrzeć na Michaela i że żadna osoba nie sprawi mu tyle przyjemności. Jak gdyby całe życie szukał właśnie tego uczucia i tej osoby.]

[Przez jego ciało przebiegł dreszcz. Nie chciał, jeszcze chwile temu był tego pewien, przekraczać granicy pocałunków i drobnych pieszczot. Nie przeszkadzało mu to, ale... Nie, nie mógł pozwolić ani sobie, ani Jamesowi na posuniecie się na tyle daleko, by nie było bezpiecznego odwrotu. Tylko, że nie potrafił się powstrzymać. Nie potrafił nie głaskać skóry chłopaka i nie potrafił zmusić się, by nie odczuwać tak ogromnej przyjemności, płynącej z bliskości Jamesa. Zamruczał niczym kociak, dostający pieszczoty za to tylko, że jest. Otarł prowokacyjnie udem o udo fotografa i uniósł lekko na łokciu by, choć przez chwilę zagórować nad chłopakiem. Co z tego, że to fotograf leżał na plecach, a Michaś opierał się o jego pierś? Nic. Nadal chłopak poddawał się woli Jamesa i nadal to James właśnie był przewodnikiem, a Michaś jedynie uczestnikiem tej wyprawy w świat doznań. Palce tancerza powędrowały do wilgotnych włosów fotografa i zatonęły w nich, masując kark chłopaka i przesuwając się pomiędzy kosmykami.] Nie... Powinniśmy... Chyba... [Wydukał, odrywając się na chwile od ust chłopaka i łapiąc powietrze, jakby dopiero, co wynurzył się nad powierzchnie wody po trzydniowym nurkowaniu.]

[James uśmiechnął się promiennie i pocieszająco. Jak na osobę, która walczyła sama ze sobą o odrobinę pewności w tym, co robi, to zachowywał całkowitą świadomość, a raczej zdawał się ją zachowywać, ponieważ nim Michael oderwał się od niego, pozwolił by namiętność pocałunku spłynęła ciepłem po całym jego ciele, aż do granicy, gdzie przemieniała się w przyjemny ból.] Wiem słońce, wiem. Nie będę cię zmuszać do niczego, czego byś nie chciał. Wiesz przecież, że to nie jest dla mnie takie łatwe. To znaczy… [Nie mógł przecież zaprzeczać własnym czynom, bo do tego momentu wydawało mu się to naprawdę łatwe, jakby nie pierwszy raz pieścił innego chłopaka.] To znaczy, chcę by ci było dobrze, bo mnie jest wspaniale. [Dodał ciszej i chwycił Michaela w pasie, układając go na plecach w pościeli. Spojrzał w jego twarz z większą dozą powagi, niż chwilę temu, ale nie przestał się uśmiechać.] Nic nie mów. [Mruknął, ale nie pozwolił mu odpowiedzieć. Ułożył wymownie palec na jego ustach, a po chwili odsunął go, by móc znów zakosztować warg tancerza. Pocałował go tak samo, jak wcześnie, a może nawet delikatniej niż wcześniej? Tego nie wiedział nawet on sam. Ręce ułożył obok ciała Michaela, a chwilę później oderwał wargi, by przenieść je niżej, naszyję. Nie całował jej jednak, a tylko wodził po niej wargami w skupieniu, dając blondynowi i sobie czas do namysłu.]

Ach... [Michael nie potrafił nie jęknąć. Nie potrafił nie poddać się zupełnie namiętności, jaka w nim wezbrała, gdy poczuł władczość Jamesa, kładącego go na plecach. Faktycznie, miał szczery zamiar powiedzieć mu, że nie zmusza go do niczego. Że nie musi tego robić, bo Michaś sam chce tego, co się z nim dzieje. Nie potrafił zabrać mu swych ust i odebrać jemu i sobie sposobności do chwil spędzonych w tak czułej atmosferze. Nie potrafił przerwać tego, co dawało mu tyle radości i taką pewność, że jest przez kogoś pożądany w ten, czy inny sposób. Nie potrafił... A może po prostu nie chciał? Tak, to chyba było prawdziwsze określenie stanu Michaela i jego woli. On zwyczajnie tego nie chciał. Było mu dobrze. Czuł się szczęśliwy. Wiedział, że nic mu nie grozi. Czego było mu więcej trzeba? Niczego. Miał w zasięgu swych rąk i ust dokładnie to, czego potrzebował i pragnął. Dokładnie to, czym teraz chciał się zajmować i co stanowiło spełnienie jego obecnych marzeń. Miał Jamesa. Jamesa, który najwyraźniej przestał się bać. Jamesa, który zapragnął poznać więcej, zakosztować bardziej w bliskości z innym mężczyzną. A Michael miał to szczęście, że stał się właśnie tym mężczyzną, dla którego James potrafił się otworzyć. Kiedy usta chłopaka zjechały na jego szyję odchyli głowę, udostępniając mu ten obszar swego ciała i objął fotografa za szyje. On nie potrzebował chwili do namysłu. Już nie. Choć bał się tego, co nastąpi na równi z Jamesem.]